Διάγνωση για βραχύ χαλινό χείλους-γλώσσας και αποκατάσταση με LASER

Ο χαλινός γλώσσας (αγκυλογλωσσία) είναι ένας υμένας ανάμεσα στη γλώσσα και το έδαφος του στόματος, ο οποίος όταν είναι βραχύς (κοντός) μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στο θηλασμό. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τον χαλινό του άνω χείλους, που όταν είναι βραχύς, μπορεί να εμποδίσει το άνω χείλος να διπλωθεί, πράγμα το οποίο είναι απαραίτητο για τον θηλασμό, προκειμένου να δημιουργηθεί η κατάλληλη προσαρμογή στο στήθος.

Τι ενδέχεται να προκαλέσει ο χαλινός γλώσσας;

Στα νήπια (βλ. φωτογραφία) ο βραχύς χαλινός γλώσσας ενδέχεται να προκαλέσει δυσχέρεια στην ομιλία, ειδικότερα στους γλωσσικούς φθόγγους και στους ήχους που απαιτούν την κίνηση της γλώσσας. Επίσης, ο βραχύς χαλινός χείλους που κατεβαίνει χαμηλά στα ούλα, όταν δεν θεραπεύεται προκαλεί προβλήματα στην ανάπτυξη των μπροστινών δοντιών και μεσοδόντιο διάστημα ανάμεσα στα δύο μπροστινά δόντια (τομείς), το οποίο όταν είναι εμφανές και ενοχλητικό συχνά απαιτεί την παρέμβαση ορθοδοντικού ή παιδοοδοντιάτρου.

Στο ιατρείο μας γίνεται πρώτα διάγνωση του χαλινού, αν είναι βραχύς ή όχι, συζήτηση με την μητέρα που θηλάζει το νήπιο, αν έχει προβλήματα στο θηλασμό και ποιά είναι αυτά και όταν υπάρχουν οι ενδείξεις και τα συμπτώματα ενός δυσχερούς ή επώδυνου θηλασμού, συστήνεται η εκτομή (και όχι διατομή) του χαλινού με LASER μετά την εφαρμογή τοπικού αναισθητικού. Η μέθοδος είναι αναίμακτη και ολοκληρώνεται μέσα σε 3-4 λεπτά για τον κάθε χαλινό. Στη συνέχεια συστήνονται – αν πρόκειται για βρέφος – ασκήσεις θηλασμού, ώστε το βρέφος να συνηθίσει πλέον την κίνηση της γλώσσας του και την νέα εμπειρία θηλασμού, ενώ στα νήπια και στα μεγαλύτερα παιδιά, συστήνεται φαρμακευτική αγωγή και να κάνουν κάποιες ασκήσεις με τη γλώσσα τους, τις οποίες θα υποδείξει ο ιατρός αμέσως μετά την επέμβαση, ώστε να μειωθεί η πιθανότητα σχηματισμού σύμφυσης κατά τις πρώτες μετεγχειρητικές μέρες.

Αμέσως μετά τη χαλινεκτομή με LASER, η αποκατάσταση της κίνησης της γλώσσας είναι εμφανής (βλ. στην παρακάτω φωτογραφία) και το παιδί μπορεί πλέον να ακουμπήσει και να καλύψει το άνω χείλος με τη γλώσσα του, κάτι που πριν ήταν αδύνατο λόγω της “δεμένης γλώσσας” εξαιτίας του κοντού χαλινού.